مدیران مالی همواره درگیر اتخاذ تصمیم در ارتباط با تأمین مالی با نگرش تحلیل هزینه- منفعت هر روش و نیز تطبیق نرخ بازده سرمایه‌گذاری‌ها و نرخ بهره‌ی پرداختی می‌باشند. این‌ پدیده به علت ظهور پارادایم نمایندگی‌ و هم‌چنین تغییرات بازده و ریسک ناشی از عملکرد تأمین مالی شرکت‌ها،یکی از چالش‌برانگیزترین مباحث حوزه‌ی بازارهای تأمین سرمایه است. عوامل موثر بر نگرش مدیران مالی در ارتباط با منابع و مصارف سرمایه،چرایی و چگونگی‌ انتخاب منبعی خاص را با توجه به مقتضیات محیط بیرون و نیز پدیده‌های غالب درون شرکتی‌ تعیین می‌کند.در چنین شرایطی،تحقیق حاضر سعی کرده است با تمرکز بر عملکرد مالی‌ شرکت‌های سهامی عام پذیرفته شده در بورس تهران،مقوله‌ی ساختار سرمایه را با مقوله‌ی‌ تغییرات پارامترهای درونی شرکت‌ها در قالب ساختار مالکیتی و صنعتی متفاوت آنان به منظور ارائه‌ی رویکردهایی نوین در عرصه‌ی توسعه بازارهای مالی و خلق منابعی خاص بازبینی کند. این نگرش می‌تواند با رعایت اصولی انطباقی از جمله اصل تطابق و با توجه ویژه به متغیرهای‌ بی‌ثبات محیطی و هم‌چنین مزایا و معایب روش‌های مختلف تأمین مالی موجب تعدیل‌ مناسب تصمیمات حوزه‌ی تأمین سرمایه‌ی شرکت‌ها گردیده و کارایی‌ بازار و اثربخشی‌ شرکت‌ را در پی داشته باشد.